Kırık dökük mektuplar yazıyorum
Bilinmeyen adreslere,
Caddelere atıyorum kimsesiz şiirleri.
Gecekondular dikemiyorum yüreğime
Kiralayamıyorum sevdayı.
Ve kırılgan tablolar asıyorum
Yıkık duvarlara,
Sessiz rüzgarlara katıyorum boyaları.

Özlemlerini biriktiriyorum, senden kalan.
Hatıralarını ıslatıyorum her sabah,
Üzerine titriyorum öptüğün fesleğenlerin.

ޞimdi saygısız yürüyorum yollarda,
Çiğneyip geçiyorum kaldırım taşlarını.
Adımı çoktan unuttum,
Yaşamak kaygısı gam gibi düştü içime.
Kimsesiz sözcükler besteliyorum,
Yangın mavisi sulara dalıp.
Sonra güz yağmurlarında vuruluyorum,
Sevda sancısı sen gibi düştü içime…

Özlemlerini biriktiriyorum, senden kalan.
Hatıralarını ıslatıyorum her sabah,
Üzerine titriyorum öptüğün fesleğenlerin.

Sarmaşıklar arasında kaldım
Karmakarışık duygularla.
Öptüğün fesleğenleri kokladım,
Yalın ayak bastım toprağa.
Mehtaba daldım
Donuk bir ışık dökerken avuçlarıma.
Sensizliğin kapılarını kapattım
Kilitlerini vurdum hasretinin.

Devrik cümleleri yaktım, senden kalan.
Hatıralarını taşlara gömdüm,
Öptüğün fesleğenleri kopardım,
Zakkumlar topladım yerlerine.
Sensizliğin sancısı gam gibi düştü içime…