Sularla çevrili ruhuna,
ayyaş bir savaşçı gibi sızdı orospuluk.

Küçük İskender

Çıkarım ya bu sevdadan;
küfrümü böyle ortaya atışımdır
benim kuduruşum.
Bitirmek gibidir
ama başlamaya da çok yakındır
bir yerlere kan izi bırakmak.

Birileri durmadan
Kulağıma geceyi fısıldasın
ki bir tarafıma biraz bir ivme yakıştırayım.
(Bunun ne demek olduğunu
cümle serserilere sorsak bilirler)

Diyelim ki kendim için oyuk gözler edindim,
yüreğimi her hangi bir şekilde
bir tabutun yan tarafına iliştirdim,
bunu birilerine duyurmanın da imkanı yok.
Yani kılıcına dokunmak bir savaşçının
sadece ölümle oluyor.
Solu dost solu, benim için de solu;
yaşamam için bana bir sebep yarat.

İşte bundan sonra büyük birini aramayın kimsede.
Katil ordusundan elime uzanan bıçaklara:
— Direnişimi
saçın.
Bu bir aşkın giriş cümlesi oldu bir kürenin eksenine.
Ağırla söylentilerimi,
buraya açıyor sonbahar ölü çocuklarını.
Ölü çocuklarda rahminin kokusu.
İşte ben de bir leğenin su dolu haliyim.

Sen,
Bayramlık orospusun.
Anlatacak bir hikayen bile yok müşterilerine,
sen sebepsizsin,
öylesinesin.
Bu yüzden müşterin bile olmam senin.