bu kentin bulutları bile vahşi
ağlamıyorlar adeta
kanatıyorlar bir yerlerimi
her damla yüreğime işliyor
kesiyor tenimi

bu kentin bakışları
geçmiş bir sonbahar gibi
kendine dönük, utangaç
saklanıyor gri mavinin ardına
kimseye göstermiyor gözbebeklerini

seninle aramda duruyor bu kent
deniziyle yağmuruyla
kıyamadığı bakışlarıyla
seninle aramızda
hüzünleri ile
uslu durmuyor

2001