Kapandı perdeler ev ev gün geceye döndü.
Ağar ağar insanlar uykuya yol alıyor,
Gece bekçileri ise sokaklarda.
En ağır umutlar varken omuzlarımda
Bari sen susma küçüğüm, bir ses ver ki gönlüme
Yaşadığımız hayata inat gülebiliyim.
Sigara da sönmüş kül tablasında,
Sensiz tadı olmuyor bu hayatın.
Rüzgar dahi esmiyor doruklarımda.
Sessiz geçerken zamanım insan siluetleri var ama karşımda,
Umut vermedikçe bana bunların ne önemi var…