Denizlerde ben hep hüznü yaşarım

Dalgalarında korkuyu aşkla karışık

Dinginliğinde umudu

Gurubunda esrikliği yaşarım aşkla barışık…

Denizlerde ben hep hüznü yaşarım

Bir martının kanadına ilişince gözlerim

Gönlümün kırık bir teli titrer

Seni özlerim.

Neden sürüsünden ayrılmış turna düşer aklıma kıyıyı öpünce deniz?

Yakamozlara neden bakamam hüznümün penceresinden?

Neden yakamam ay ışığını denizlerin aynasında?

Bilemezsin…

Sen bilemezsin ya

Ben de anlatamam yâr.

Ne benim ömrüm yeter anlatmaya

Ne senin dinlemeye zamanın var.