Öyle çekilmez oldu ki bu ayrılık..
Bunca ayrılık gördüm şu yaşıma kadar,
Arkadaşlarımdan, annemden, yerimden, yurdumdan.
Hiçbiri bu denli yakmadı beni,
Bu denli akmadı gözyaşlarım,
Bu denli sızlamadı içim..
Dayanmıyor artık yüreğim,
Ne yeni ayrılıklara, ne de yeni sensizliklere.
Her ayrılışımda biraz daha büyüyen bir damla düşüyor,
Acılar selimin içine.
Her ayrılışımda biraz daha büyüyor selim,
ve tanımıyor önündekileri,
yıkıp geçiyor ne var ne yok.
Set çekeyim diyorum, onu da beceremiyorum,
Beni de alıp götürüyor bir bilinmezliğe.
Her ayrılışımda içim öyle acıyor ki,
Herbiri bir diğerinden daha farklı,
Her ayrılışımda acılarım iyice tarifsiz hale geliyor,
Artık anlatamıyorum da,
Ne ben yetiyorum anlatmaya, ne de sınırlı kelimelerim..
Her ayrılışımda sen biraz daha yer ediyorsun yüreğimde,
Öyle ki korkuyorum artık,
Taşımaz olacak bu yürek
Ve çat diye çatlayacak akıl almaz bir biçimde.
Her ayrılışımda seni yeni baştan,
Ve de en anlatılmaz biçimde,
Seviyorum, seviyorum, seviyorum..
Biliyor musun? Kokun hala üzerimde,
Hani dün akşam sarıldık ya,
Hani kalplerimiz yanyana geldi ya,
Hani kalplerimiz anlattılar ya içindekileri bir bir,
kendi dilleriyle..
Hani ben seni ciğerlerim dağlanırcasına,
İçime çektim ya.
Bırakmak istemedim seni,
Sonsuza dek öyle kalabilirdim ya..
Ama olmuyor,
Dedim ya yetmiyor artık kelimelerim,
Dayanmaz oldu artık bu yürek sensizliğe,
Ve öyle çekilmez oldu ki bu ayrılık,
Anlatamıyorum..