Yüreğimin koridorlarında çocuklar turluyor
Masumluğun tek türünde; tek türlü masum
Az zaman olmuyor oyun(cak) sesleriyle uyandığım
Ve çok zaman gittiğim gelemediğim çocukluk anılarım
Çocukların oyununa bayılıyorum öyle masum
Yüreğimin koridorlarında saklambaç oynanıyor
Saklanan belli değil arayanlar kimin nafile arayışında
Bulamam korkusu kokuyor akşam beş çayından evvel annemin
Sarıyor sarma sarma benliğim kendine
Yoklama mı aklama mı belli olmayan oyunu
Yüreğimin koridorlarında kapılar yoklanıyor
Yoklanırken sıkıca kollanıyor
Her kapı eski bir hava ile açılıyor
Fakat ne çare;
İçinde sen olmadıktan sonra…

Yüreğimin kıyılarında çocuklar oturuyor
Çocukça dalıyor gözleri derinden derine
Suskun…
Oltalar elimizde biz gideriz kendimize… şarkısı söyleniyor
Düşünceli…
Çok şey kalıyor bana çok şey
Ama ne çare;
İçinde sen olmadıktan sonra…

Yüreğimin üstünde ağır bir gençlik
Çalkalanıyor hiç dinmiyor
Asi…
Yakamozlar sırtlıyor ağırlığını hasretin
Deli…
Yağmur güneşe aldanıyor, güneş buluta
ޞaşkın…
Ben yüreğimi sırtlıyorum
Gel gör ki çaresiz; olmadıktan sonra…