gözlerimi kapatmış,
parlak renkler arasında dolaşırken,
yansımalar dünyası düşlerin en güzel yanıydı,

düşlerim korkutuyor ölümden,
yaşamak isterken ne kadar da çaresizim,
‘ne de olsa her şey bitecek’ mantıksalı ile
kendimi ölüm ekspresine bırakmışken,
mutlu olmak ne kadar da anlamsız,
anlamsızlık kadar anlamsız olmak,
ben düşlerimi seviyorum işte,
kendi kendimi tutsak etmişken hayata,
ölümsüzlüğü arayan bir derviş olmaya razıyım
hücremin kapılarını açtığımda,
mevsimleri görüyorum hücremin penceresinden,
sonbahar’a gidiyorum bazen,
her kış hücreme geri dönmek acıtıyor,
çaresizliğim dokunuyor,
boğazım kör düğüm oluyor
hüzün ziyaretime geliyor
pencere düşlere sahne oluyor
perdeleri açılıyor oyunun,
kar yağıyor gözlerimden
korkuyorum diyorum
hüzün yokken ‘boşluk’ geliyor pencereme
düşlerime tecavüz ediyor
çaresizliğime küfrediyor
boğazımdaki düğümü çözüyor
‘ne de olsa her şey bitecek’ diye haykırıyor!