yokluğunda ne acılar çekdim ben…
yüreğim öksüz kaldı gidişinde
özlemin pus gibi kabus gibi çöktü gecelerime
sensizlikte neler çektim bilir misin
kaç gece ismin dilimi parçaladı düşünür müsün
sen hiç düşündün mü beni…
hiç sordun mu kendine
beni bu kadar sevebilecek biri var mı diye
hiç sordun mu bu bensiz ne yapar diye
sen hiç seni görmek için uyudun mu
ben uyudum günlerce bir saniye seni görmek için
görüp de sarılmak için
sana seni sevdiğimi haykırmak için
hiç değilse rüyalarımda sevsen beni
ama hep hırçın saçlarını savurup kaçtın
arkandan ağlardım… günlerce, saatlerce
sonra uyanırdım, ağlayarak
gözümdeki yaşı kurutana çölleri ıslatana kadar
taşları yumuşatana kadar…
sen hiç gecenin alaca karanlığında kapı önlerinde bekledin mi
ben bekledim…
beni pencerede bekleme ihtimalini bekledim niye bekledim
sabahı görene gece çıkana kadar bekledim
bir kere sana demedim