Gece olunca,
Bu şehrin sokaklarında birisi yürür.
İnce sakalları, çirkin yüzüyle kaldırımlarda karanlıklara bürünür.
Hiç kimse görmez onu;
Ben görürüm,
Ben yürürüm.

Gece olunca,
Biri kibrit çöpüyle denizi yakar.
Duygu buharlaşır,
ޞehrin üstüne inceden bir yağmur yağar.
Hiç kimse ıslanmaz.
Ben yağarım,
Ben ıslanırım.

Gece olunca,
Bu şehri buram buram efkar basar.
Biri oturur türküler okur, şiirler yazar.
Hiç kimse duymaz onu.
Ben duyarım,
Ben okurum,
Ben yazarım.

Ve gece bitince.
Deniz söner ,
Yağmur diner,
ޞiir biter.
Ben sönerim,
Ben dinerim,
Ben biterim.