Bu gece son gecem DALGALAR ޞEHRİNDE!!!
İçimde burukluk yüzümde hüzün duvarı
Sanmaki bu gidişim ayrılık perdesi
Ve sanma ki arkamı dönüp kedersiz olduğumu
Gidişimin bu son gününde,
Ayaklarım yorulurcasına gezdim yosun kokan sahillerinde
Uğramaktan zevk aldığım mekanlarını dolaştım birer birer
Yalnızken saatlerce yürür…
Yorulduğum vakitlerde bir banka atardım kendimi
Denize bakar bir sigara yakıp dalar giderdim uzaklara
Dalgaların hışırtısında bulurdum sanki aradığım huzuru
Derin bir nefesle sanki ciğerlerimde hissederdim iyot kokusunu
Zamanı unutuveririrdim farkında olmadan,
İçimi öylesine bir huzur, öylesine bir mutluluk kaplardı ki
Bütün acılarımı ve dahası o vakte kadar ki hayatın bana yaşattığı,
Tüm vurgunları unutuverirdim…
Kolay olmadı bu düşüncelere sahip olmak
Önceleri uzaklaşmak istediğim bu mekanı sever olmuştum.
Gitmek istemiyordum sebebi: yarimdi
Onun sayesinde buraları sevişim…
Yalnızlığıma arkadaş olmuş gün gelip sevgiye dönüşmüştü
Buralardan kopmak ondan kopmak değildi tabiki
Sadece…sadece onu bi süre görememenin habercisiydi…
Ondan da bağlandım ya sana DALGALAR ޞEHRİ!!!
Birgün gelecek özlem dolu, hasret dolu,
Sevgi dolu adımımı atıcağım sana EY DALGALAR ޞEHRİ!!!
İçindeki sevdiceğim sana emanet,
Ona iyi bak olur mu?
Derdi ki: sen olmasan da hep gökyüzünde gözlerinin verdiği ışıltı
Sohbetinin ilk cümleleriydi karanlık gecelerimin yıldızı
Belli ki o gecelerini aydınlatan bir yıldız seçmişti beni
Söyle ki ona: bu apansız gidişin sonu ayrılık değil
Nereye giderse gitsin yada sen nereye gidersen git,
Varlığını hissetmek istediğin her anda,
Başını kaldırdığı göktüzündeyim…
Bir kelebeğin dansında, bir serçenin kanat çırpışında sevdiceğin.
Bu sırrı onunla paylaş olur mu?
Hüznün duvarı yüzüne her düştüğünde,
Kulağına her daim fısılda olur mu???
Olur mu DALGALAR ޞEHRİ!!!