Suçüstü yakaladı zaman beni
Gecenin bilmem kaçıydı
Ya sensizliğe beş vardı
Ya da yalnızlığı beş geçiyordu
Üstümü aradı sonra, kokundan başka birşey bulamadı.
Birden gözlerini başucumda duran, bırakılan, unutulan yastığımızdaki gözyaşlarına çevirdi, sonra bana baktı kime ait olduğunu sordu bu gözyaşlarının söylemedim.
Senden kalan yaralarıma tuz bastı
Avazım çıktığı kadar sustum, susturuldum yine de söylemedim.
Perdesizdi gece ve bulutsuzdu yağmurlar.
Aslında zaman bile anlamıştı.
Kendine bile yabancıydı artık bu sevda

Cihangir / İstanbul