Belli ki görmedim hiç bir meleği.
Taki bir yaz günü öğlene kadar.
Temmuz muydu Ağustos mu bilemem.
Ama o gözleri ömrümde bir daha unutamam.
Ey melek yüzlü
Bilemezsin sen senin için yazılanları.
Anlatamaz hiç kimse bir bakisinla açtığın yarayı.
Hilal kaşların içimdeki karanlıklara doğardı.
Aydınlık olurdu içim.
Korkmazdım..
Korkmadım zaten aşk kokan bakışlarının öldürdüğü kalplerden…

Güzelliğin tarifi sensin.
Seni anlatırmış okuduğum romanlar.
Ama o yazarlar henüz seni görmemiş.
Görse değişirdi tüm kitaplar.
Belki melek yüzlüm, sen bilmezsin…
İçime çektiğim hava gibi içtiğim su gibi,
sen olmalısın yanımda.
sen geçerken sokaklarından yenibosnanın,
bir ay,bir güneş doğmuş gibi aydınlanır her yer.
Magnetik ikliminde yaşıyorum gibi.
Kalbim senle atar.
Senin gezdiğin sokaklara çeker bir kuvvet beni.
O güzellik kalsın istiyorum sende.
Sen de benim yaşadığm semtte kalmalısın.
Bu mahalle bilmeli seni.
Seni sormalı bütün efeler.
Ama sadece ben bulmalıyım seni.
Ben hep seninle olmalıyım,
Sen hep benim.