Ekinler sararmıştır,şimdi köyümde
Er geç biçilecek gün dönümünde
Sergiciler toplanmıştır cami önünde
Bekle beni Karapınar; döneceğim günün birinde

Giderken dam önüne kavurur sıcak
Ağrı çöker dizlere saplanır bıçak
Biçilen ekinler harmanlanacak
Patoz olur, seç çekeriz, çuvallarız kucak kucak

Yenipınar yaz kış gürül gürül akıyor
Kezban ebe çıkmış yarenlerden bakıyor
Deste çekmekten geldim alnımdan ter akıyor
ޞimdi köyde olsam keşke; köy burnumda tütüyor

Salı, çarşamba, cuma Ahmet gider pazara
Abdullah minibüsle takılır arkasına
Kimi traktörüyle gider mal pazara
Çimento, keçi, koyun doldururlar arabaya

Selami ile Sabrinin kavgası yeter artar
Selami holding oldu serviste yapar
Sabri Selamiden müşteri kapar
Rekabet Büyür gider kıyamet kopar

ޞaban dede abdest almış cıgara sarar
Yanına vardınmıydı oğullardan dert yanar
İçli içli anlatır derdine derman arar
Gözümde tüter oldu güzelim Karapınar

Akşam üstü kahvede oynardık oyun
Kahvenin önünden geçer sürüyle koyun
Sulu Hüseyin çay getirir içinde doyun
Ayaklı gazeteler kahvede yapıyor yayın

Hacıların Mustafadır köyün ayaklı gazetesi
Herşeyden haber alır kuvvetli vericisi
Telefon Ayşe, çelgenlerin ޞerife köyün kadın habercisi
Rütük kapatmış sanki sirkeli Bekdeşin çıkmıyor sesi

Sağa sola bakar Çiçek mustafa söver durmadan
Deli Kadir rahat etmez öküzüne vurmadan
Kızlar sudan geliyor yenipınardan
Söylen nasıl vazgeçeyim Karapınar’dan

Ataşehir / İstanbul