Bir hüzün bestesi kulaklarımda inliyor
Söyleyin bana feryadımı kim dinliyor
Dostlarım, ah dostlarım nerdesiniz hani?
Neden bu ıstırabım dinmiyor?

Yaşıyoruz işte yaşıyoruz iki lokma aş ile
Ağarmış saçlar, yıpranmış bir yürek ve akılsız bir baş ile
Malım, mülküm, kayıp dostlarım ve bitmiş gençliğim…
Hepsi yalan, bir gün biz de gideriz yalnız iki metre kumaş ile

Beni affet ömrüm, seni hep yele savurdum
Dövündüm, ah ettim, başımı taşlara vurdum
Ama ne fayda gelmedi giden, değişmedi olan
Sonunda bir kabristanın bir kuytusunda durdum.

20.11.2007