gündüzlerin gecelere
gecelerin sabahlara vardığı
o ince çizgide
küskün çocukluğum
bir bulut gibi
gözlerimden geçer
dokunsalar sel gibi akar,
yıllarımın terkedilmiş yalnızlıkları

suya yazsam çıkar mı?
yüzümdeki derin çizgiler
aklımın sinsi köşelerinde
ölümün sessiz iniltileri çınlar
gel diyen bir ses duyarım, derinden
beni çağıran boğazımdaki
düğümlü imkânsızlık

gerçeğin sızısı odama usulca dolar
neyi beklerim, böyle nedensiz…
hüzün sularına gömülmüş bakışlarımda
nedir bu acı…

omuzlarımda kesik bir ağrı
yükleri öğütmekten dilim yaralı..
bu kadar zor mu
nefes alıp vermek
ne kadar değişmiş görmeyeli
gecenin koynuna batmış yüreğim…

22.08.2007