Artı kırkı yaşıyorum sanki
Sanki altmış sekizimdeymişim gibi
Öyle bir yorulmuş ki düşüncelerim
Bedenim görenleri aldatıyor sanki

Sanki yıllar önce eşimi kaybetmişim
Çocuklarım çok önceleri unutmuşlar beni
Yalnızlığı yaşıyorum, izleri gözlerimde gizli
Dikkatli bakınca görürler o ince çizgiyi

Doğan güneşin bir anlamı yok sanki
Sanki zaman anılara dalarak geçiyor gibi
Çok uzun zamandır yarınlar yalan sanki
Sanki üşüyen bedenimi yıldızlar sarıyor gibi

Ölüm korkusu yok içimde
Yaşamak zaten zehir gibi her nefesde
Gözyaşlarım katık oluyorlar yemeğimde
Vakit öldürüyorum İstanbul’da sessizce

Bir ömür sevmişim sanki
Sanki bir ömür yanındaymış gibi
Sende beni sevmişsin bir ömür sanki
Sanki bir ömür ayrı kalmışım gibi

Buram buram kokun içimde
Ağlıyorum aldığım her nefesde
İçim titriyor yalnız gecelerde
Seni yaşıyorum sen sevmesende

İstanbul – 18.03.2007 00:45