Esrarına kapıldım denizin ve mehtabın
Yıldızlarla süsledim hazin yüzünü ayın
Dalga sesi dinledim uzayan sahillerde
Mağlupların mirası acılıklar dilimde
Kumların iniltisi sardı beni, ağladım
Bu işgal akşamında ağlamak benim kaygım
Sensizlikten korkarım, senden korktuğum kadar
Fezayı versin kader, içimi dökemem, dar
Bir annenin şefkati avutur ancak beni
Dudaklarımdan silsem dudağının izini
Cihan sesinle dolu, işitmez kulaklarım
Yüreğimi öldürdüm, ağlamak benim kaygım
Sandalların, boyası dökük tahta yanları
Zamanı kesip attın, ezip gittin anları
ޞairler kanarlar hep gecenin yalanına
Gam, doldurur zehrini şairlerin kanına
Pare pare kavrulur, dökülür her organım
Ateşe alışığım ağlamak benim kaygım
Sırata benzer artık her ümit, her tahayyül
Posaların mazisinde savrulmakta binbir gül
Bulutların ömrüne benzeyecekse ömrüm
Doğan güneşten gelsin ızdırabıma ölüm
İntizarım hissine, gölgene meftun aslım
Kabir öz yuvamdır, ağlamak benim kaygım