Belki zaman harcayacak bizi,
Umarsızca savrulacak düşlerimiz,
Dört bir tarafa,
Belki, belki geri dönmeyeceksin,
Bir hayal olup saklanacaksın
masallar ülkesinde
Seçme hakkım yok ki
Lanet bir rüzgar ensemde
Dönemiyorum geçmişe
uçuşuyor hayallerim,
Vuruyor alnımın ortasına bir şamar
gibi geçmiş hatalarımı
şaklaban rüzgar
Yalnız yalnız bir şey var dokunamadığım
Hissediyorum ama korktuğum
Biliyorum sen de göçebesin yaban ellerde
gazelle savrulan rüzgar gibisin
çarpacak bir duvar, tutunacak bir dal peşindesin
yok be zaman kavuruyor aşkları
ne ki sence?
Ömür ne ki.?
Kaybettiğinde bir şeyi
dönüp özlediğin mi?
Ne ki sence kırdığında bir kalbi,
tarumar ettiğin bir gönlün ardından duyduğun pişmanlık mı?

Geride kalan hiçbir şey yok,
olması da gerekmiyordu zaten.
Kurumuş güllerim gönül bahçemde,
sen gittikten sonra açmadı sardunyalar,
kahretsin, bastıramıyorum çığlıklarımı,
sokaklara çıkıp haykırmak istiyorum,
kaldırımlar, ıslak kaldırımlar
kayganlaşıyor, kayıp gidiyorum bir meçhule tutan yok ellerimden.
Yalnız ve bitkinim korkutuyor beni sessizlik,
sesini arıyorum zifiri karanlıklarda,
bu bendeki pişmanlık mı bilemiyorum,
ama hep aynı son klasik pişmanlık
teraneleri
kaybedileni kaybettiğinde anlıyor insan,
farkında olmadan emiyor yüreğimi
yalnızlık,
rezil bir şey bu karabasan gibi
çöküyor üzerime,
kazıklı bir humma sancısıyla
eritiyor beni.

Böyle bir acı yok aslında,
herkes çeker zannedersin ama
uzun süre dayanamazsın.
Aşk acısı
değdiği yer ufak,açtığı yara kanser gibi,
sarıyor ve tüketiyor direncini,
iflas ediyor iraden, düşünemiyor,
anlayamıyorsun,
bir geçiş dönemi zannediyor ama
bitiremiyorsun zamanı,
yok be, benim harcım değil aşk,
korkutuyor beni terk edişler,
o kadar güçlü değilim,
bu mu tatlı bela dedikleri,
olmaz olsun,
biliyorum dönmezsin artık,
ama şunu bil ki,
hep ağlayan bir rüzgar olacağım peşinde.