Ah elinden yandı cesette canım
Bu ne derttir buna bir el katan yok
Hicran oku değdi döküldü kanım
Zevrakımız aşk gölüne atan yok

Geçti geçer günüm aklı karalı
Yitirmişim han bakışlı maralı
Yad avcı elinden gitti yaralı
Tezmiş dağdan dağa varıp tutan yok

ޞahin pervaz edip çıktı elimden
ޞöhret Zülfikârı düştü belimden
ޞat gözümden aksa Fırat dilimden
Elim elmas tutsa alıp satan yok

Soldu mor menevşem hem bahçebârım
Baykuş tek viranda nâle-yi zârım
Vücudumda üç yüz altmış damarım
Uyandı kan ağlar durup yatan yok

Sönmez Celalî’nin bu aşk ateşi
Çekilmez badesi kaynamaz aşı
Mahmut gelmez elde değildir başı
Benim ile gam yükünü çeken yok