Albatros kayalıklarında
Görmüştüm seni ilk defa
Albatroslar başucunda uçarken
Eski güncelerdeki gibi
Mahsun bakıyordun onlara,
Onlar da sana.
“Neden böyle üzgün?” diye düşündüm o an,
“Bir çaresi olmalı mutlaka”
Tanımam etmem
Nasıl gelip sorayım sana?
Adım adım yaklaştım yanına,
Ama ne sorabildim derdini,
Ne de bakabildim yüzüne.
Bir müddet sonra yanıma yaklaştın
Ve sordun hani:”Niye böyle üzgünsün?
Bir çaresi vardır mutlaka”.
Gülsem mi, ağlasam mı bilemedim ya,
Gözlerine baktığım anda mahcupça
İşte ben de uçmaya başladım
Albatroslarla.
O günden sonra buraya ne zaman gelsem
Onların beni görünce
Muzip muzip güldüklerini
Hissederim ne hikmetse,
Elimse senin ellerinde,
Gözlerindeyse mahsun bakışlar yok artık…