Dünyamdan uyanıp gözlerimi açtım
İçimdeki nuru gökyüzüne saçtım
Küçük bir dereyken, ırmak olup taştım
Ellerimi açıp; Allah, Allah deyince.

Dün emeklerken, bugün dağlarda koşuyorum.
Nefsime susuyorken, hak ile çoşuyorum.
Faniliği bırakıp ölümsüzlüğü yaşıyorum.
Yollarına düşüp; Allah, Allah deyince

Karanlıklar faydasız, görülmezi görüyorum
Derinlikler umarsız, duyulmazı duyuyorum.
Son nefesimi tebessümle veriyorum
Toprağını öpüp; Allah, Allah deyince.

Konya – 29.04.2007