Sen bari deme bahtım kara
Tarih sayfalarında aydınlık bir ara
Destanlar yazılmıştı gönül dostlarıyla
Sen gönüller başkenti ey necip Ankara

Bu topraklarda müjdelendi İstanbulun fethi
Yine bu topraklarda kırıldı batının fendi
Önderlik ederdi Hacı Bayram’ı Veli
ޞanlı milletin başkenti ey necip Ankara

Nice milletler yetiştirdin sen bağrında
Sana layık olamayıp kaldılar ardında
Asil necip millet bin yıldan bu yana
Bu kadar vefasız olmamışlardı sana

Allı gelin gibi serpilmişsin ovaya
Gönül sultanları yetiştirmiştin Anadoluya
ޞimdilerde kurumuş dudakların hasret misin suya
Sen gönüller başkenti ey necip Ankara

Dallarını budamışlar bahane modern olmakmış
Modernliği akılla değil şekille yapacaklarmış
Üzülürüm ki sana sahip çıkan kalmamış
ޞanlı milletin başkenti ey necip Ankara

ޞimdilerde çığlıklar göklere yükseliyor
Işıltılı hayat Çankaya’da diğerleri kan ağlıyor
Çoğu miskin, avare birkaçı dileniyor
Sen gönüller başkenti ey necip Ankara

Dile gel içindeki derdi haykır Ankara
Böyle mahkûm mu olacaktın kötü insanlara
Merhem olan yok sen tuz bas kanlı yarana
ޞanlı milletin başkenti ey necip Ankara

Bende derman kalmadı sende bilmem
İnan bu halimle alçaklara boyun eğmen
Günlerce aç yaşarım da hakka isyan etmem
Sen gönüller başkenti ey necip Ankara

Caddelerde sokaklarda gönül sohbeti olmuyor
Gözü yaşlı yetime kimse halini sormuyor
Doğru söyleyenin artık karnı doymuyor
Dile gel konuş ey necip Ankara

Bir teselli kaynağımız da var
Taze fidanlar inşallah gelecek dile
Sen üzülme biraz kahır çekeceksin biraz da çile
ޞANLI MİLLETİN BAޞKENTİ EY NECİP ANKARA

Ankara – 2000