yitirilmiş bir sevda kanıyor
ince ince zamanın dipnotlarında
belki küçük bir kız çocuğu
korkularını gözlerinde (s)aklayan
kentli yeminlerle büyümüş/bürünmüş
alaca karanlıklarda
gittikçe ırayan bir sevgili
düşüyor (d)ipsiz kuyularına
bozkır rüzgarına kapılmış ezgilerin
isyanların onurlu eteklerinden
savruluyor
çala kalem yazılmış senaryolar
her şey hızla ekşiyor yaşamda
kendi mayası da
birikiyor pişmanlıklar
günlerimizin düş ayazında
çocuksu alışkanlıklar unutuluyor
kayıp yolculuğumuzun tren istasyonunda
şiirlere saklanırken eskil sevişmeler
ikinci kez ölüyor aynı çocuklar
seyrine daldığımız aynı savaşta

mantar hızıyla büyüyor
günlerin çürümüş yanları
terk ediyor anlamlar
birer birer
o eski heyecanları

Kiraz – Aralık 2004
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar