Sevgili Öğretmenim.
İstediğiniz ev ödevi
yok çantamda.
Ve
Ve ne olur sormayın.
sakın sormayın.
“Anneler Günü”
Beni geçmişe, çocukluğuma
götüren ev ödevi.
Bir kompozisyon
paramparça.
Satırlara yazılamayan,
bir ev ödevi.
“Anneler Günü”
Neyi yazabilirim ki,
Hangi anımı;
Hangi Anneler gününü
kaleme alabilirim ki!
Annesizliğin;
Anneler günü olur mu?
Tanımam ki sizin annenizi,
Tasavvur da edemem.
Yazamam ki,
başka Anneleri.
konu alamam ki.
Kızmaz mı yavruları?
Öfkeli bakmazlar mı?
Annelerini, Anne diye sahiplensem…
Bana öyle bakmayın Öğretmenim.
İnanın yok çantamda.
Siz sormadan önce de aradım.
Ta ki,
Geçmişe dalarak,
zamanın gizeminde,
bir yerlerde.
Sakat vücudumu unutarak.
Ama bulamadım Öğretmenim.
Yazamadım.
Biliyorum
Anlıyorum,
haklısınız.
Notum sıfır.