Asi ve hırçınlığın dostudur
Öfkenin tadı, o’da serçenin
Kırık kanadında saklı…

Dalgalar çılgın hırçın, yatmaz
Mavi bulut, yorgan misali
Okşamaz kumu, yosunu
Öfkenin tadından belki
Asice hep döver kayayı…

Doğduğumda buldu beni öfke
Dost oldu sanki ana kucağında
Bugünkü izler o günden
Makasa vurmuşum tekme
Göbek bağımı almışım ele
Koparmışım kendi kendime
O doğduğum günde
Avuçlarımda hala, o yara izi
Göbek bağımdan, miras kaldı…