Her gece sırtımı dayayıp da ağladığım ranzam dile gelir hasretinle
Bir zamanlar başını dayadığın dizlerim dermansız
Solmuş gözlerimi herkesten saklayarak – biraz da utanarak halimden
Duvarımın köşesine astığım güllerin bir bir kuruyup yaprak dökerler
Yastığımın altında sakladığım resmin eskir, sense yavaşça yaslanırsın
Duvarlar dayanmaz feryadıma, adını andığımda yıkılır
Dışarıdaki fırtına dinmek bilmez, gökgürültüsü sanki isyanıma inat,
Yarışa girer benimle
Rüzgar değen kapının gıcırtısı, ağıt olup inler kulağımda? ve-
Zamansız vedalarla büyür bögrümdeki çocuk? sonsuz gidişinle çırpınıp
Firari sevdalara yanar, ağlar…