bu tadla yazmayalı uzun zaman oldu
çocuk gibi dudağımı büküp beklemem kapında,
bilirim yağmurun yarımı ıslatıp
sensiz tarafımı kuru bıraktığını
“aşk örseye gelmez” derdim
derdim aşk

çocuk gibi küsüp dönmem kapından
ruhumu inceliğine yorup
sağa dönerek boşalırım
çatılarından binaların yağmur oluklarına
insan en ince yerinden kırılır,
sararak kendini

siyaha boyayarak temizleriz,
beyza düşlerimizi

aşk örseye gelmez

İstanbul