Zifir karanlık odamın sen kokan yalnızlığında
Gözyaşlarım ıslatıyor çıplak bedenimi
O kocaman yalnızlığımın son Çarşamba’sında
Daracık bir kefene sarıyorum imkansız düşlerimi
Asla unutamayacağım bir Çay akşamında
Resmine dökülen kan damlalarını sayıyorum damarlarımdan
Dudağımda sıcaklığı dudaklarının…
Ayyaş bir yaz geçiyor gözlerimden
Aklımda güneşi doğdurduğumuz geceler
Tenimde teninin terleyişinin bir anlamı olmalı
Üsküdar’da kız kulesini seyredişimizin
Ellerimizde biralar kalbimiz kanyak
Ve sonsuz ışığının sönüşü
Ve gözlerini kapaman benim üşümem
Artık edilen yeminlerimiz bir
Ellerimizin sevişmesi sıfır
Ve sen ne zaman kimi öpsen
Beni öldüreceksin
Ve ben ne zaman kiminle sevişsem
Hala seni aldatıyor olacağım