Ne sisler de gölge, nede yağan bulutsun
Uzaklarda sandığım yanımda ki umutsun
Gözyaşlarım Sana'dır, sevgin o`nu kurutsun
Yalnızlığa mahküm'um aşkın beni avutsun.

Her defa sana kanmakta nedense şu gönlüm
Sensizliğinin koynunda harcanmakta ömrüm,
Gündüzleri hâyal gece düşümde görürüm
Bir katre sevdan yeter, Sen iste ben ölürüm.

Gönlümde açan güller gibisin Sen bir demet
Bitecek vûslatın bir gün varsa bile hasret
Öyle yüce Sana sevgim sonsuz bir nihayet
Bu bende ki aşk değil, aşktan öte ibadet.