Som yürekten gün çiçegi nergisler,
Eker durur kör geceye ellerim.
Cana vurmuş yazdan beyaz öteler,
Hayalini silâ etti gözlerim.

Ufkumda özlemim; kor, demet demet,
Limitleri tutmuş bütün dünyami.
Sinemde büyüyen o köşeli dert,
Seren seren limeliyor bagrimi.

Anla artik can, bedenimden sürgün,
Hasret tutmuş bütün dalim budagim.
Avucumda gök maviligi her gün,
Halimi arzeder Hakk’a dudağım.

Serencamım, dönüşünü biçimler,
Bir ömür ki aşk, umut ve adayış.
Anladım ki bu bekleyiş can biçer,
Bitmeyecek bu çile bu ağlayış…