Bir kurşun sıkasım gelir, adın dula çıkar diye korkarda yapamam
Babana kızar onu öldüresim gelir, öksüz kalırsın diye korkarda yapamam
Özleminle yanarım da seni görünce yere bakarım, yüzüne bakamam
Ne bileyim işte utanırım, utancımdan yanına bile yaklaşamam

Beraber yaşadığımız, bazende yaşayamadığımız günler gelir aklıma, unutamam
Evlendiğin günü hatırlarım, isyan eder kızasım gelir, sana kızamam
Acı verir seninle aynı mahallede ayrı evlerde yaşamak, ağlayamam
Taşınmak isterim bazen bu mahalleden, seni bir daha görememekten korkar yapamam

Bilirim hala beni sevdiğini, babanı affetmediğini, tek sen değilsin mutlu numarası yapan
İçimdeki sızı yansımaz yüzüme, bilirim hoş olmaz kocanı aldatman
Korkarım bir gün bir yerde gözlerimizin herkesten habersiz buluşmasından
Korkarım birgün bir şekilde tenha bir yolda karşılaşmaktan, karşılaşıpta kopamamaktan

Korkutur beni küllerin alevlenmesi, bıkarım bazen senden kaçmaktan
Bıtkınlık canımdan caydırır ara sıra; arkamdan ağlayan olur diye yapamam
Hayata değil sinirim, kadere değil sitemim, kendi yanlışlarımda, kendi fakirliğimde hatam
Can vermek isterim karanlığın içinde, canıma değil anılarıma, hatıralarıma kıyamam

Çivi çiviyi söker diye bende evlenmek isterim, senin gibisini bulamam
Mutluluktan bile vazgeçerim bazen, günlük sevgiler yaşarım bağlanamam
Göz görmeyince gönül katlanır derler, doğrudur belki ama görmemeyi göze alamam
Kardelen çiçeklerini örnek alırım kendime, savaşırım karlarla bıkmadan

Rüzgarlar eser, yağmurlar yağar; korkmuyorum artık kendimi bırakmaktan
İster savursun beni boşlukta, ister alıp götürsün sel sularıyla; hiçbirşeyden korkmam
Alıştım artık seni başka birinin kollamasına, farklı rüyalarda olsak da endişeye kapılmam
Ayırdın beni pembe düşler dünyasından, tekrar hayallere dalmam

Manisa – 02.05.2001