Bakmayın bana öyle!..
Hamalsam ne çıkar,
Onurluyumya öyle değilmi?
Yüzüm gülüyor ağlasada içim
Hoş kolay olmadı alışmak acılara
Ne ucu görünmez dağlar yükselir içimde
Etekleri yüreğime basar
Dorukları duman, kar…
Hüznün yamaçlarında kaybolsamda
Soylu bir sevda patikalara çeker beni
Çocukluğumu bulurum acılarda
Masum bir hülyaya dalar giderim
Yüzüm gülüyor ağlasada içim
Bir tebessümden ne çıkar demeyin…
Her ne kadar Mecnun’u oynasamda çöllerde
İçin için Leyla’ya imrenirim
Üzülmeyin çocuklar ağlamayın
söz; bir gün erken gelirim!..