Bal tutarken parmağı yalama çağı geçti,
Çağımızda bal tutan oyuyor bal kabını,
Felâket bir kıtlıktan çıkmış ayılar gibi
Son damlasına kadar soyuyor bal kabını.

Hiçbir şeyi kendine ne dert, ne gam ediyor,
Nerde sabah olursa orda akşam ediyor,
Nice zehirleri bal diye reklâm ediyor,
Dolu süsü vererek boyuyor bal kabını.

Baldan düşecek paya duyarak içten hasret
Varsın bal kuyruğunda ömür tüketsin millet,
Sergiliyor bir yandan binbir numara hazret,
Bir yandan da tamtakır koyuyor bal kabını..

İstanbul – 1992