Önüne gelen Roma’yı yakıyor:

Hıh… Adama bak be…
Roma’yı da yakarmış.
Sanki başka bir yer yakmış gibi…
Üstelik Roma’yı Neron yaktı;
Bitti, kül oldu ve yok oluşunun şerefine
Yarı çıplak güzel kadınların elinden
Altın kâseler içinde şaraplar içildi.

Ben ise, aşkımın büyük kundakçısıyım;
O kadın neden yanıyor sanıyorsunuz?

Cehennemi de ben ateşe verdim;
Henüz kimse söndüremedi!

Ama bir gün, aşkımın
Küllerinin üstündeki imparatorluğu
Denizlere armağan edeceğim:
Mavi sularda dünyayı dolaşacağım,
Yorulursam eğer bir gün,
Yosun olurum belki,
Belki de balık!

Bin yıl sonra belki
Tazecik bir kızın kuğu gibi boynunda
Balık kulağından kolye olurum.
ޞöyle hemen memelerinin üstünde:
İşte o zaman bin yıl kalırım orada!

Hep yanacak değiliz ya…
Oh, be… Buz gibi sıcak ve kırmızı.

İstanbul – 1973 / 1994