Kapı eşiklerinde bırakıldı tüm insan izleri
Üstünden kalkmayan tonlarca kirin ağırlığında
Savrulur yüzümden teninin kokusu
Bırakamadığın mutlulukların öfkeleri arkasında

Sessiz, sakin ve küçük şehirlerde de aynı
Boş evlerin kimsesiz basamaklarındaki çığlıklar
Duyulmazlığı değil onları şaşırtan
Vurdum duymazlığı kimi zaman böylesi sarsan