Her güzel şey gibi yarımdık biz de
Bütün suçu akrep ile yelkovana atıp
Zamanın zamansızlığından şikayet ederdik durmadan.
Biliyorduk aslında zamanın bile kendisine ilaç olmadığını
Ama bilmediğimiz birşey de vardı
Üçümüz de birbirimize yabancıydık
Yani sen ben ve biz
Çünkü üçümüz de aşkın farklı zamanlarından geliyorduk.
Aşkın bütün kalelerini fethedip köprüler kuruyorduk iki yakamız bir araya gelmesi için.
Ama her defasında yalnızlığa çıkıyordu bütün yollar
Ve beni her gördüğünde seni anlatıyordu bendeki sana.
Ve her defasında bir eksik çıkıyorduk
sevişmeyi unutup savaşmaya başladığımızda.
Evet içimizdeki yalnızlığı sen doğurdun,
Ben büyüttüm,
Biz ise öldürdü.

Beyoğlu / İstanbul – 17.08.2006