Seni istiyorum, seni arıyorum,
Yalvarıyorum, sesleniyorum…
Nerde olduğumu hangi zamanda yaşadığını bilmeden,
Sana doğru koşuyorum…

Nereye koştuğumu bilmiyor,
Karanlığa doğru gittiğimi görmezden gelircesine,
Hızlı adımlarla ama sakince koşuyorum,
Umut dolu korkuma!!

Bir an duruyorum!
Ateşler arasından öyle bir bakıyorsun ki!..
Sanki benim için varmışsın hep saklanmışsın,
O an gelince görevini yerine getirmeye gelmişsin,
Belirsiz zamanımızın tam ortasında…
Zamansızca kaybolup gidecekmişsin,
Her şey kül olup duman misali uçacakmış…

Hayır, hayır buna izin yok!

Senin sıcaklığını bu kadar yakın hissetmişken,
Kendimi zamansız o an da…
Asla yalnız bırakmana imkan vermeyeceğim,
Evet, evet tam olarak bu!!

Korkularımı yenip düşlerimin ülkesinde,
Umut yolculuğumun en güzel zamanını,
Kimsenin berbat etmesine izin vermeyeceğim…

Sen varsın ve korkular uzak artık!!
Hayaller gerçek!!
Umutlar yeryüzünde!!
Ve aşk artık uzun bir aradan sonra çok çok yakın!!..

Ankara – Kasım 2007