durdurmak bir yerde akıp giden zamanı
mutlulukları ayırmak mutsuzluklardan
gülen yüzleri çizmek
yüreğimin ağlayan duvarına
ağlatan ne varsa mutluluktan yana
saat gibi kurup
hazırlamak yarına
ve
beklemek
geç gelse de
yarını…

kolay dediklerimiz yemedi mi hep başımızı
aşk hiç beklemediğimiz bir anda yapışmadı mi yakamıza
ya gelirken davullar çalarak getirdi mutsuzluğu
ya da giderken çelme takmadı mı yüreğimize
kimileri aldı dersini,
sınıfta kalmadı mı kimileri
kimi zaman da kilitlemedik mi
kalbimizin kapılarını,
gelene gidene

uçurumun kenarında durmak gibi yaşam
dokunsan telime en acı nağmeleri dökerim mısralarıma
bazen de utanırım
korkarım anlatmaya aşkı
yazamam ar ederim
Nazım Hikmet’in, Ümit Yaşar’ın
mısralarında demlenirken
sevdalar…