19 Aralık katliamına

O güzü kucaklarken coçukluk,
(Azrail o zamanlar dayısı olanları pas geçer)
Gencliğinden fire vermekteydi ömür.
Yastık altı bayram sabahları tarihin en ezgin sayfalarında…
“Göz hakkı” baklava keyfine işkence fıstıkları vurulmuştu.
Ve sadece benim ülkemde
canı tatlı çeken çocukluk koğuşlarda büyürdü.
Bir de “susurluklar” vardı
Manşet aralarındaki yeri çoktan unutturulmuş.
Ve sadece benim ülkemde Mafya’ya kız verirdi Devlet,
Faturası halkımın cebinden çıkardı.
Bir yılın sıradan olmayan bir 19 Aralık günü
Baklava hırsızı çoçukluk senelere mahkum,
Bir susurluk zaten hiç anılmamış.
O güzü son kucaklara alışımızın bir sabahı
Yorulmuş bedenlere Ülkemin Yeraltı Zenginlik Kaynaları tanıtıldı
Ve sadece benim ülkemde parmaklık yapmaya yarardı Demir,
Hasretleri raylarla taşımak Bolşevik’likti çünkü.
Bir de Kurşun’dan kurşun,
ޞefkat Operasyonları’nda hücreli insanıma armağan edilsin diye.
Ve yalnızca benim Türkiye’mde
Aman diyene kurşun sıkılırdı.
Yalnızca benim Türkiye’mde insanlar diri diri yakıldı.