Bir ağaç ki,
Kurtlar dadanmış
Dallarına…
Silkeledikçe,
Çirkef dökülür
Ellerine…

Garip kökleri sarılır,
Toprağın,
Narin bellerine…

Ama, yabancı kalır
Baht-ı yarin
Dillerine…

Kopan fırtına,
Bir yudum suyu
Katar sellerine…

“Ne ekersen onu biçersin”
Ağaç ki sevgiyle
Büyür..
Zulmette,
Yaprak, dal, budak
Kökleri çürür..

Helal lokma
Arzın baharı gibidir
Sular yürür,
Can yürür,
Hayat yürür…

Bir ağaç ki,
İbadet olur aleme…
Yeşilliği “duvak”
Kuruyan dalları,
“Ölüme nişan” olur…

Gün doğar,
Umutların üstüne
Yelken açar…

İnsan,
Sır dehlizinden
Kanat çırpar…

Bir yürek,
Sevda uğruna
Bir tatlı tebessüm
Zehrini saçar…

Yeşil giyinmiş,
Taş, toprak ve ufuk
İnciler gibi bezenmiş
Güneş, elmas kokartlı
Işıklar saçan
Mücevher
Altın başaklarından
Serpilen tohum
Çöl insanının
Alnında kum…

Bir lahuti güzellik
Aldatıcı ve çarpıcı
Sevdası,
Boğum boğum yakıcı…

Gün doğar,
Umutların üstüne
Yelken açar
Dalgalara…
Tırmanır enginlere
İnsan, hırçın…
Dalgalar, sert…
Zaman, bir tufan
Toprak bize kefen…

Masmavi suların
Elmastan tası…
Gök kubbe,
Mekanın sihirli asası
İnsan,
Kainatın çifte kanatlı
İlham perisi…

29.09.1994