Eksiltme kendini bende.
Yüzün kıvrımlarıdır tozlu patikalarımın
ve yüzün yakarken gözlerimi
susamış alev damlalarıdır gözlerin.
Düşsen,ağlasan çocuksun;
sevsen, okşasan ZİN;
gülsen, konuşsan ateşsin
ve öyle bir sessizliksin ki
ne kadar kavga etsem;
ne kadar türkü söylesem;
ne yapsam dağıtamam seni.
Kurşunun yüreğe girdiği;
sözün kulaklarda estiği;
Ay’ın gözlerde kamaştığı
Ve hep sıcak bir yaşayıştın.
Geride kalmadın.
ޞimdisin, başlamışsın yeniden
dün kaldığın yerden
ve yine çiziyorsun sınırlarımı.
Güneşe beni yine sen çıkarıyorsun.
Sen hep böyle acı bir yine mi kalacaksın?
Dağlar.
Aşklar.
Ve tarifleri
Utançların.
Seni böyle yazmazdım ben;
bu ayrılık olmasa;
bu ömür böyle yapmacık olmasa.
Seni böyle yazmazdım;
bendeki bu ağıtlar olmasa
ve sen hep böyle gülmesen
bu akan sularda.
Ben seni bir kuşa benzetirdim;
Belki bir kuğuya;
ama benzetirdim mutlak.
Havanın bu pembeliği olmasa;
düğünler böyle kalabalık olmasa.
Böyle korkmasam yok olmandan
Belki bir kuğuya…
Suda süzüm süzüm,
genç kızlarda melül melül.
Bir kuşa
Benzetirdim
MUTLAK!
Bendeki bu yanlışlık olmasa…
Sendeki bu kir olmasa…