Gün ışığına hasret, gecenin zifiri karanlığında,
Gün yüzü görmeden sürünesin sen bir ömür boyu,
Umutları tükenmiş yapayalnız hayat zindanında,
Gün yüzü görmeden sürünesin sen bir ömür boyu.

Tüm sevdiklerini kaybedip kalasın bir başına,
Yüreğin yansın, kanın karışsın gözyaşlarına,
Yalnızlık seni yaksın, rastlama bir arkadaşına,
Gün yüzü görmeden sen sürünesin bir ömür boyu.

Senin kendinden başka hiç bir dostun kalmasın,
Hep bitmez acılarla yaşa, çilen hiç dolmasın,
Karanlık köşelerde gözüne hiç uyku girmesin,
Gün yüzü görmeden istersen bir ömür boyu yaşa.

Acılarla başla güne, yüzün bir dakika gülmesin,
Yüreğine düşecek ateş yanıp yanıp hiç sönmesin,
Yaptıklarını sakın senden başka kimse bilmesin,
Bu günahlarla gün yüzü görmeden hep sürünesin.

Adı hiç anılmayan hep bir lanetli kul olasın,
Çiçekler açtığında sen aksine bir hazan olasın,
Azrail canını almadan önce de ateşlerde yanasın,
Çünkü sen, unutulup da affedilmez bir alçaksın.

Bil ki senden bana kalan bir belâdır yalnızca,
Belâ gelsin her gününe, yaşayacağın her anına,
Ocağın tütmesin hiç senin, düşesin ayak altına,
Bir ömür boyu sürünesin girmeden toprak altına.