Sensizliğin türküsünü söyletirim bülbüle,
Ayrılık manzarası izlerken gün batımında,
Diken nasıl beklerse sarılmak için güle,
Öylece bekliyorum kızıllığın kıvrımında.

Yokluğundan olsa gerek şimdi her yer karardı,
Ay, sanki çabalıyor doğru yolu bulmam için,
Bu ışık asi aynı zamanda da fedakardı,
Ağladı yalnız kalmayayım diye için için.

Baykuş, karanlığı kovalıyor bakışlarıyla,
Gülden hiç eser yok, bülbül saklanmış bir köşeye,
Sonra ateş böcekleri yakarışlarla,
Hatırlatıyor bana her zaman umut var diye,

İçimdeki umudu kaybetmedim bir an bile,
Biliyorum ki saklanır gün batımında şafak,
Kavuşacağımız anı düşününce seninle,
Geceme bir ışık yayılıyor ürkek ve kaçak.

Eskişehir – 25.01.2007