Bezm-i elestten bilmem ki neye aşinayım
ޞûurunu ışıklarda yitirmiş bir acizayım
Fakr içre bir aşk-ı beladayım
Rüyaların bile görülmediği bir zindandayım

Bir duam yetecek belki karanlığı yırtmaya
Nedamet içinde balığın karnındayım
Kalbime ve dilime ulaşmış bütün hastalıklar
Duadan müzdarip bir halde sitemkârım

Kendi adımlarımla çıkmışım mancınığa
Ateşe atılmak için âmâde durmaktayım
Karıncalar bile kor taşıyorlar bu ateşe
Fil ordusu üstüme geliyor, kaçamıyorum, bitabım

Meryemoğlu gibi mıhlamışlar çarmıha
Zaman hasmım, aşkım elinde mızrak
Hedef kalbim, sona yaklaşmaktayım
ölüm bile haram kılınmış biçare ruhuma
Son habercide gitmiş umutsuzluktayım