Gönlüme Nasihat”

Dinle beni, biraz eğil
Sen kendini ne sanırsın
Gittiğin bu yol, yol değil
Sen kendini ne sanırsın

Sanma ki çok gücün var
Güç, verilen yetki kadar
Veren isterse azleder
Sen kendini ne sanırsın

Güçten düşeni saymazlar
Adam yerine koymazlar
Doğrusuna bile uymazlar
Sen kendini ne sanırsın

Tohum da bir, toprak da bir
Nedir bu sendeki kibir
Kişi kendin bilmelidir
Sen kendini ne sanırsın

Ortaklık bir sanattır
Alınan karara itaattir
Ama istişare ilk şarttır
Sen kendini ne sanırsın

İlmi, zulme eş edersin
İti, kurda baş edersin
Mümbit toprağı taş edersin
Sen kendini ne sanırsın

Kurdun yavrusu da kurttur
Onu da eğitmek şarttır
Aptala öğretmek derttir
Sen kendini ne sanırsın

Kusurun sırtında bir yük
Özrün kabahatinden büyük
Bilmezsin büyük, küçük
Sen kendini ne sanırsın

Üçler derki kendine gel
Kumu kalır, gitse de sel
Kardeşe bağlanmaz mı bel
Sen kendini ne sanırsın

10.10.2006
Kaynak: Bir Neslin Hikayesi