Biliyor muyum acaba bir kır türküsü
Elinde çiçekleri toplayan insanlar
Mavi menekşe benekli donun
Siyah kurdele dökülen saçlar
Gülümseyen insanlar en sarp dönemeçlerden
Ve kırlarına bir türkü bıraktığım
Bu sonsuz uzay
Uzayan gövdene dolanmış şarkılarımı söylerim
İşte insanlar ben böyle severim
ޞimdi hiçbir şey bir çakıl taşı kadar
Umutsuz aranan bir gökyüzü
Sen kimsin dil uzatan gençliğime
Güneşin ortasına dikilmiş
Bakan bakan durmadan gözlerimi
Söyle bu türkü kaç yıldır yüreğimde
Ateşe vereceğim bir kıyıyı özleyecek
Ölmek yada ölüm
Ne bekler bunca seçenek
İnsanlar bakın yüzüme
Geçmiş gelecek
Biten her günün ardından
Bir gün mutlaka yeşerecek.