tutuklu bir notanın
dinmez yakarışlarıyla ses veriyor hasretliğin
bu kaçıncı seni çalışım kendime
yine de tekil yalnızlıklara gidiyor saatler

yüreğim
yuvasından düşen yavru bir kuşun çırpınışında
kuş kanadı kopmalar yaşıyor rüzgarlar bedenimden
Yine hüzünlü bir parça çalıyor
“ve aynı yolda yürüdükçe gün gelir yine ellerimiz
dostça birleşir.. ayrılsak bile kopamayız.. Arkadaş”

yine kaybedilmiş anlar içinde bir türkü sesi bu sefer
dinleyen değil söyleyen oluyorum.
Voltalarken yolları..

İstanbul – 20.12.2004