Sen ellerinde topladığın yağmurunla gelirdin şehrime
Ben aşkın alfabesini dökerdim uykularıma
Sen her köşe başına bir tesadüf saklardın
Bense hala körebe adımlarıyla geçerdim sokaklarından

O kadar aceleciydi ki yılların kuytuluğu
Bağlama sesleri içinde bir hüzünlü şarkıydı hatıralarımız
Sen yeni bir şiir yazma telaşında tutardın hayatın ellerini
Ben hoyratlığımı karalardım gün mavisi güncelerime
Uykularımız hep bir yanımızda sağınırdı
Bir yanımızdı hayatın yaşamaklığını örten acemi sevdalarımız

Ellerimde eski günlerden kalma bir anı parçası
Uçurumlar arasında, yangınlar diyarındayım
Depremler çoğalıyor içimin kıvrımlarından
Bir sonbahar yaprağı düşüyor içime
Depremler vuruyor beni sensizliğimden
Aşkın evleri çöküyor
Her enkaz altından bir yalnızlık çıkarıyorlar

Susmayı öğretiyorum okşadığın çiçeklerin kokusuna
Naftalin kokusuna boğuyorum odamın soluklarını
Evimin her köşesinden bir sensizlik baş gösteriyor
Korktuğumu anlıyorum kırılmamış bir aynanın gözbebeklerinden
Başımı alıp gidiyorum
Kör saatleri deviriyorum kaldırımların ortasına
Bitesi olmuyor geçtiğim yolların

Bir yol bulurum öylesi içime akıp geçenlerden
Bir yol ki içimin uzaklarına kanat açmış
Yağmur bakışlı kuşlar üzerimizden akıp geçerdi
Acemi baharlardan toplardık sevdamızın güneşlerini
Çiçekleri severdin ve ben senin sevdiğinden
Bulutlara bakardık bir hayli
Bulutlar sarışın olurdu gözlerimizi yumsak

Gitar sesi var kulaklarımda sanki en son dinlediğimiz
Ellerim senin ellerinde kalsın isterdim geceyi aldığımda üstüme
ޞehrimin yağmurlarını görürdüm belki ıslak gözlerinden
Sonrası yolculuk olurdun beni inciten
Ve o kadar uzun bir hikaye ki
ޞarkılar azalardı içimde unuturdum ellerini, geceyi

Tuhaf bir akşamdı yüreğimize çakılan bu sancılı şehir
Son vedamızı hep içimizden yapardık üşümesin diye çiçekler
Bakışlarımızı son vapurun gidişine gizlerdik
Saçların içime uzanırdı, içimde dilsiz bir ayrılık
Ah bu şehir
Ah içimde çoğalan sevdamın coğrafyası
Bırakın gideyim mevsimlerim bitmezinden