Bu sana yazdığım son şiirim
Bu şiirde kapattım tüm yaprakları
Bu şiirde unuttum ben yaşantımı
Bu şiirde kaybettim bütün sevdamı

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Ömrümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

Bu sana yazdığım son şiirim
Bu şiirde vazgeçtim ben herşeyden
Nefret eder oldum bir tek sözünden
Seni seviyordum be insafsız ben ta ezelden

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Gönlümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

Bu sana yazdığım son şiirim
Artık eskisi gibi ağlamayacağım
Artık eskisi gibi gülmeyeceğim
Her şeyim değişti bu son şiirde

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Ömrümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

Bu sana yazdığım son şiirim
Bitti artık, kalmadı isteğim hayata
Elimde olsa yine veririm herşeyi uğruna
Yüreğim kan ağlasa bile eğmem boynumu asla

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Gönlümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

Bu sana yazdığım son şiirim
Sonsuz bir boşluğa götürüyor beni rüzgarlar
Hiç olmadıkları kadar sıcaklar insanlar
ޞimdi anlıyorum ki etrafımdakiler yürekten dostlar

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Ömrümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

Bu sana yazdığım son şiirim
Öğrendim sevdalım yalanmış aşklar
İnşallah bulursun dengini, dilerim mutluluklar
Gidiyorum çok uzaklara bu son şiirde

Unutmam, unutamam, hasretimsin
Gönlümdeki aşkım, sevdam, gurbetimsin

İstanbul – 1998